Əhli-Beyt
1.Risalələrdə Əhli-beyt və seyidlik mövzusu
Altıncısı: Nurun şagirdlərindən bəzilərinin nurlardan fövqəladə iman höccətlərinə və sarsılmaz, aynəl-yakin Ulumu- imaniyəni görüb istifadə etdiklərindən bu biçarə tərcüməçisinə bir növ təşviq, təbrik, təqdir və təşəkkür növündə çox hüsnü-zənlə müfritanə (ifrat edən, həddini aşan) mədhləriylə məni günahkar göstərənə deyərəm:
Mən aciz, zəif, qürbətdə, mənfi, yarım ümmi, əleyhimə təbliğat ilə xalqı məndən ürkütmək haləti içində Quranın dərmanlarından, imani və qüdsi həqiqətlərindən dərdlərimə tam dərman olaraq özümə tapdığım zaman bu millətə və bu vətən övladlarına belə tam bir dərman olacağına qənaət gətirdiyim üçün, o qiymətli həqiqətləri qələmə aldım. Xəttinin bir nöqsan olmasından yardımçılara bir çox möhtac ikən, inayəti- ilahiyyə mənə sadiq, xas, mətin köməkçiləri verdi.
Əlbəttə, mən onların hüsnü zənnlərini və səmimi mədhlərini (mədh etmələrini, təriflərini) tamamilə rədd etmək və xətirlərini təqdirlə (qəmləndirərək, xəbərdarlıq edərək) qırmaq, o xəzinəni -Qurana alınan nurlara bir xəyanət və ədavət (düşmənçilik, kin) hökmünə keçər. O almaz qələmlə və qəhrəman qəlbli müavini qaçıracaq deyə, onların adı, müflis (hər şeyini itirmiş) şəxsimə qarşı mədhü- sənalarını (mədh edib tərifləməyə), əsl mal sahibi və bir mənəvi möcüzə-i Quraniyə olan Risalə-i Nura və xas şagirdlərinin şəxsiyyəti- gücümüzü çevirirdi.
“Mənim həddimdən yüz dərəcə ziyadə hissə verirsiniz”… ardı...
1.
Altıncısı: Nurun şagirdlərindən bəzilərinin Nurlardan fövqəladə iman dəlillərini və sarsılmaz, aynəl-yakin ulum-u imaniyyəni görüb istifadə etdiklərindən, bu biçarə tərcüməçisinə bir cür təşviq, təbrik, təqdir və təşəkkür növündə həddən artıq hüsnü zənnlə ifrat mədh etmələriylə məni günahkar göstərənə deyirəm:
Mən aciz, zəif, qürbətdə, mənfi, yarım ümmi, əleyhimdə təbliğat ilə xalqı məndən ürkütmək haləti içində Quranın dərmanlarından, imanı və qüdsi həqiqətlərindən dərdlərimə tam dərman olaraq özümə tapdığım zaman, bu millətə və bu vətən övladlarına da tam bir dərman olacağına qərara gəldiyim üçün, o qiymətli həqiqətləri qələmə aldım. Xəttimin çox nöqsanlı olmasından köməkçilərə daha çox möhtac ikən, inayəti İlahiyyə mənə sadiq, xas, mətin köməkçiləri verdi.
Əlbəttə, mən onların hüsnü zənnlərini və səmimi mədhlərini tamamilə rədd etmək və xatirlərini təqdirlə qırmaq, o Quran xəzinəsindən alınan Nurlara bir xəyanət, ədavət hökmünə keçər, o almaz qələmli və qəhrəman ürəkli müavinləri qaçıracaq deyə, onların adi, müflis şəxsimə qarşı mədhü sənalarını, əsl mal sahibi, bir mənəvi Quran möcüzəsinə olan Nur Risaləsinə, xas şagirdlərinin şəxsiyyəti gücünə çevirirdim.
“Mənə həddimdən yüz dərəcə çox hissə verirsiniz” deyə bir cəhətdə xatirlərini qırırdım. Görəsən, heç bir qanun, uzaq duran və razı olmayan bir adamı başqalarının onu mədh etməsiylə günahkar edərmi ki, qanun adına hərəkət edən rəsmi məmur məni günahkar edir?
Həm nəşr… ardı...
İmam Cəfəri Sadiq xəyal, hissetmə qabiliyyəti elmini belə izah etmişdir
“… Əbu Abdullah (İmam Cəfəri Sadiq) dedi:
” Ey Hişam, neçə cür hissetmə qabiliyyətin var?”
Dedi : “Beş cür var.”
Buyurdu : “Bunlardan hansı daha kiçikdir?”
Dedi : “Görmə hissi.”
Buyurdu : “Yaxşı, görmə hissinin diametri nə qədərdir?”
Dedi : “Bir mərcimək qədər və ya ondan daha kiçikdir.”
Buyurdu : “Ey Hişam! Ön tərəfinə və üst tərəfinə bax və mənə nə gördüyünü izah et. ”
Dedi : “Göyü, yeri, evləri, sarayları, qara parçaları, dağları və çayları görürəm. ”
Dedi : “Sənin gördüyün bu qədər varlıqları bir mərciməyin və ya ondan daha kiçik bir şeyin içinə yerləşdirməyə qadir olan Allah, dünyanı balacalaşdırıb və yumurtanı da böyütmədən bütün dünyanı yumurtanın içinə yerləşdirə bilər.”
Hişam dərhal İmamı qucaqladı, əllərini, başını və ayaqlarını öpməyə başladı və belə dedi: ” Ey Rəsulullahın (s.ə.v) oğlu, Bu qədəri mənə bəs edər, (Üsul-i Kafi, Əl Kuleyni, səhifə 104-105)
