Ustad hz. Mehdinin şəxs, insan olaraq gələcəyini ifadə etmişdir

Dördüncü sualınızın tərcüməsi:Axırzamanda həzrəti İsa əleyhissalam dəccalı öldürdükdən sonra insanlar əksəriyyətlə dini-haqqa girərlər. Halbuki, rəvayətlərdə gəlmişdir ki,“Yer üzündə Allah Allah deyənlər olduqca qiyamət qopmaz.”(Müslim, 1: 131; 4:2268; Müsnəd, 3:107, 201, 268; Kenzül-ummal, 14:227, 228.)Belə, ümumiyyətlə, imana gəldikdən sonra necə ümumiyyətlə küfrə gedərlər?

Əl-cavab:Hədisi-səhihdə rəvayət edilən həzrəti İsa əleyhissalamın gələcəyini və şəriəti-İslamiyyə ilə əməl edəcəyini, dəccalı öldürəcəyini”(Buxari, 4205; Müslim, 1: 136; Fethü’-Kəbir, 2:335.2) imanı zəif olanlar şübhə edirlər. Onun həqiqəti izah edilsə, heç şübhə yeri qalmaz. Belə ki: O hədisin və Süfyan və Mehdi haqqındakı hədislərin ifadə etdikləri məna budur ki: Axırzamanda dinsizliyin iki cərəyanı qüvvə tapacaq:

Birincisi: Nifaq pərdəsi altında risaləti-Əhmədiyyə (s.ə.v)-i inkar edəcək Süfyan adında müdhiş bir şəxs, əhli nifaqın başına keçəcək, şəriəti-İslamiyənin pozuntusuna çalışacaq.ONA QARŞI ALİ BEYTİ NƏBƏVİDİR SİLSİLƏ NURANİSİNƏ BAĞLANAN, ƏHLİ-VƏLAYƏT VƏ ƏHLİ-KAMALIN BAŞINA KEÇƏCƏK ALİ-BEYTDƏN MƏHƏMMƏD MEHDİ (I İFADƏ) ADINDA BİR ŞƏXSİ NURANİ (II TƏKRAR),o Süfyanın şəxsi-mənəvisi olan cərəyanı-münafiqanəni (münafiqlik axınını ) öldürüb paylayacaq.

İkinci cərəyan isə:Tabiiyyun, maddiyyun fəlsəfəsindən təvəllüd edən bir cərəyani-nəmrudanə, getdikcə Axırzamanda fəlsəfəi-maddidir vasitəsiylə intişar edərək qüvvə tapıb, üluhiyyət inkar edəcək bir dərəcəyə gəlir.Necə bir padşahı tanımayan və ordudakı zabitə və üzvləri onun əsgərləri olduğunu qəbul etməyən vəhşi bir adam, hər kəsə, hər əsgərə bir cür padşahlıq və bir günbəgün hakimiyyət verər. Elə də, Allahı inkar edən o cərəyan əsgərləri, bir kiçik Nəmrud hökmündə nəfslərinə bir ağalıq verər.

Və onların başına keçən ən böyükləri, spritizm və maqnetizmin hadisələri növündən müdhiş adiliklərə məzhər olan Dəccal isə daha irəli gedib cəbbaranə Suriya hökumətinə bir cür ağalıq təsəvvür edib üluhiyyətinə elan edər.Bir ağcaqanada məğlub olan və bir ağcaqanadın qanadını belə icad edə bilməyən aciz bir insanın üluhiyyət iddia etməsi nə dərəcə axmaqcasına bir məsxərəlik olduğu məlumdur.

Məhz belə bir sırada o cərəyan çox qüvvətli göründüyü bir zamanda həzrəti İsa əleyhissalamın şəxsiyyəti gücümüzü ibarət olan həqiqi İsəvilik dini zühur edəcək, yəni rəhməti-İlahiyyədən səmasında nüzul edəcək, hal-hazırda olan xristianlıq dini o həqiqətə qarşı durulacaq, xurafatdan və təhrifatdan sıyrılacaq, hakaiki-İslamiyə ilə birləşəcək, mənəvi cəhətdən xristianlıq bir növ İslamiyyətə inqilab edəcək.

Və Qurana tabe edərək, o İsəvilik şəxsi-mənəvisi tabe və İslamiyyət mətbu məqamında qalacaq, dini-haqq bu qoşulma nəticəsində əzmkar bir qüvvət tapacaq. Dinsizlik cərəyanına qarşı ayrı-ayrı ikən məğlub olan İsəvilik və İslamiyyət ittihad nəticəsində dinsizlik cərəyanına qələbə edib dağıdacaq istidadında ikən, aləmi-səmavatda cismi-bəşərisiylə olan şəxsi İsa əleyhissalam o dini-haqq cərəyanının başına keçəcəyini, bir müxbiri-sadiq, bir qadiri-külli-şeyin vədinə istinad edərək xəbər vermişdir.Madam xəbər verib, haqdır.Madam qadiri-külli-şey vəd etmiş, əlbəttə edəcək.(Nisa surəsi,156-159)

Bəli, hər vaxt səmavatdan məlaikədən yerə göndərən və bəzi vaxtda insan surətinə vəz edən (həzrəti Cəbrayılın Dıhye surətinə girməsi kimi) və ruhaniləri aləmi ərvahdan göndərib bəşər surətinə təməssül etdirən, hətta ölmüş övliyaların çoxlarının ərvahlarını cəsədi misalıyla dünyaya göndərən bir hakimi Zülcəlal,həzrəti İsa əleyhissalamın İsa dininə aid ən mühüm bir hüsnü-hatiməsi üçün, səmai-dünyada cəsədiylə olan və həyatda olan həzrəti İsa bəlkə aləmi axirətin ən uzaq küncünə getsəydi və həqiqətən ölsəydi, yenə belə bir nəticəi-əzm içində ona yenidən cəsəd geyindirib dünyaya göndərmək, o hakimi hikmətindən uzaq deyil.

Bəlkə onun hikməti elə tələb etdiyi üçün vəd etmiş və vəd etdiyi üçün əlbəttə göndərəcək.Həzrəti İsa əleyhissalam gəldiyi vaxt hər kəs onun həqiqi İsa olduğunu bilməli deyil.Onun müqərrəb və havassı, nuru imanla onu tanıyar.Yoxsa, bədahət dərəcəsində hər kəs onu tanımayacaq. (Məktubat, səh. 59-61)

Səidun-Nursi imzalı “Təkbiratül-huccac fi Ərafat” başlıqlı məktubda “Nurun əhəmiyyətli bir qisim şagirdləri bir israrlı olaraq Axırzamanda gələn Əhli-beyt böyük bir mürşidi səni zənn edirlər. Sən də onların fikirlərini israrlı qəbul etmirsən, çəkinirsən. Bu bir təzaddır. Həllini istəyirik” deyə soruşmaları səbəbiylə onlara cavab olmaq üzrə,BUNDAN SONRA GƏLƏCƏK MEHDİİ-RƏSULU (III TƏKRAR),təmsil etdiyi qüdsi camaatın şəxsi mənəvisinin üç vəzifəsi olduğu,bunların imanı qurtarmaq, xilafəti-Məhəmmədiyə (s.ə.v) ünvanıyla şəairi-İslamiyəni əhya etmək və inqilabiti-zamnıyla çox ehkamı-Qurana və şəriəti-Məhəmmədiyə (s.ə.v)-ə qanunlarının bir dərəcə dəyişimə uğramasıylaO ŞƏXS (IV TƏKRAR),bu vəzifəi-uzma etməyə çalışar.

Nur şagirdləri birinci vəzifəni bütünlüklə Risalə-i Nurda gördüklərindən, ikinci, üçüncü vəzifələri də buna nisbətən ikinci, üçüncü dərəcədədir deyə, Risalə-i Nurun şəxsi mənəvisini haqlı olaraq bir növ Mehdi dərk edirlər. Bir qismi, o şəxsi-mənəvinin bir müməssili olan biçarə tərcümanını zənn etdiklərindən, bəzən o adı ona da verirlər. Hətta, övliyanın bir qismi, kəraməti-qeybiyələrində Risalə-i Nuru eyni o Axırzamanın böyük hidayət edicisi olduğu, bu təhqiqatla təvillə, aydın deyirlər. Iki nöqtədə bir tərəddüd var; şərh lazımdır.

Birincisi: Axır iki vəzifə, hərçənd həqiqət nöqtəsində birinci vəzifə dərəcəsində deyillər. Lakin xilafəti-Məhəmmədiyə (s.ə.v) və ittihadi-İslam avamda və əhli siyasətdə, xüsusilə bu əsrin əfkarında o birinci vəzifədən min dərəcə geniş görünür.Hərçənd hər əsrdə hidayət edici bir növ Mehdi və mücəddid gəlir və gəlmişdir. Lakin hər biri üç vəzifədən birini bir cəhətdə etməsi etibarilə, Axırzaman böyük Mehdisi (V TƏKRAR)ünvanını almamışlar.

İkincisi:Axırzamanın O BÖYÜK ŞƏXSİ (VI TƏKRAR) ali-beytdən OLACAQ.Hərçənd mənəvi cəhətdən mən həzrəti Əli (r.ə)-in bir vələdi mənəvisi hökmündəyəm. Ondan həqiqət dərsini aldım. Və Al-i Məhəmməd (s.ə.v) bir mənada həqiqi Nur şagirdlərinə şamil olmasından, mən də âl-i Beytdən sayıla bilərəm. Lakin Nurun peşəsində heç bir cəhətdə mənlik, şəxsiyyət, şəxsi orqanları arzu etmək, şan və şərəf qazanmaq olmaz. Nurda ixlası pozmamaq üçün ührəvi məqamat belə mənə verilsə, buraxmağa özümü məcbur bilirəm deyə, yarı razılıq şəklində bir cavab verilməkdə və bu Mehdilik təklifi açıq və qəti olaraq rədd edilməməkdədir.(Şualar, səh. 381, 382)

Əziz, siddiq qardaşlarım,

Əvvəla:Nurun əhəmiyyətli və çox xeyirli bir şagirdi çoxların adına məndən soruşdu ki: “Nurun xalis və əhəmiyyətli bir qisim şagirdləri, bir israrlı olaraq, Axırzamanda gələn ali-beytin böyük bir mürşidi səni zənn edirlər və o qədər çəkindiyin halda onlar israr edirlər. Sən də bu qədər israrla onların fikirlərini qəbul etmirsən, çəkinirsən. Əlbəttə, onların əlində bir həqiqət və qatı bir höccət var və sən də bir hikmət və həqiqətə görə onlara razılıq etmirsən. Bu isə bir təzaddır, hər halda həllini istəyirik.”

Mən də bu şəxsin təmsil etdiyi çox məsail cavab olaraq deyərəm ki: O xas nurçuların əllərində bir həqiqət var. Lakin iki cəhətdə bir təbir və şərh lazımdır.

BİRİNCİSİ: Dəfələrlə məktublarımda işarə etdiyim kimi, Mehdiyi-ali-Rəsulun təmsil etdiyi qüdsi camaatının şəxsi-mənəvisinin üç vəzifəsi var.Əgər tez qiyamət qopmasa və bəşər tamamilə yoldan çıxmazsa, o vəzifələri onun cəmiyyəti və seyidlər camaatı edəcəyini rəhməti-İlahiyyədən gözləyirik.Və onun üç böyük vəzifəsi olacaq:

Birincisi: Fənn və fəlsəfənin təsəllutuyla və maddinin və tabiiyyun taunu, bəşər içinə intişar etməsiylə, hər şeydən əvvəl fəlsəfəni və maddinin fikrini tam susduracaq bir tərzdə imanı qurtarmaqdır.

Əhli-imanı dəlalətdən mühafizə etmək və bu vəzifə həm dünya, həm hər şeyi buraxmaqla, çox zaman tədqiqatı ilə məşğuliyyəti iktiza etdiyindən,HƏZRƏTİ MEHDİNİN (VII TƏKRAR),o vəzifəsini şəxsən özü görməyə vaxt və hal icazə edə bilməz.Çünki, xilafəti-Məhəmmədiyə (s.ə.v) cəhətindəki səltənəti onunla məşğuliyyətə vaxt buraxmır.Hər halda o vəzifəni ondan əvvəl bir tayfa bir cəhətdə görəcək.

O zat (VII TƏKRAR), o tayfanın uzun tədqiqatı (o birliyin uzun araşdırmaları) ilə yazdıqları əsəri özünə (IX TƏKRAR)hazır bir proqram edəcək, onunla o birinci vəzifəni tam etmiş olacaq.Bu vəzifənin istinad etdiyi (söykəndiyi) qüvvə və mənəvi ordusu, tək ixlas və sədaqət və təsanüd (həmrəylik) sifətlərinə tam sahib olan bir qisim (tələbələridir).Nə qədər də az da olsalar, mənəvi cəhətdən bir ordu qədər qüvvətli və qiymətli sayılarlar. (Emirdağ Lahikası-1, səh. 266-267)

İndi həqiqəti-hal belə olduğu halda, ən birinci vəzifəsi və ən yüksək peşəsi olan imanı qurtarmaq və imanı, təhqiqi bir surətdə ümumiyə dərs vermək, hətta avamın da imanını təhqiq etmək vəzifəsi isə, mənəvi cəhətdən və həqiqətən hidayət edici, irşad edici mənasının tam sarahatını ifadə etdiyi üçün Nur şagirdləri bu vəzifəni tamailə Risalə-i Nur da gördüklərindən, ikinci və üçüncü vəzifələr buna nisbətən ikinci və üçüncü dərəcədir deyə, Risalə-i Nurun şəxsi-mənəvisini haqlı olaraq bir növ Mehdi dərk edirlər. O şəxsi-mənəvinin də bir müməssili, Nur şagirdlərinin təsanüdündən gələn bir şəxsi-mənəvisi və o şəxsi-mənəvinin bir növ müməssili olan biçarə tərcümanını zənn etdiklərindən, bəzən o adı ona da verirlər.

Hərçənd bu, bir yanlışlıq və bir səhvdir, lakin onlar ondan məsul deyildirlər. Çünki, çox hüsnü-zənn, köhnədən bəri cərəyan edir və etiraz edilməz. Mən də o qardaşlarımın çox-çox hüsnü-zənnlərini bir növ dua və bir xahiş və Nur tələbələrinin kamalı-etiqadlarının bir tərəşşuhu gördüyümdən onlara çox dəyib dolaşmazdım. Hətta köhnə övliyanın bir qismi, kəraməti-qeybiyyələrində Risalə-i Nuru eyni o Axırzamanın hidayət edicisi olduğu deyə kəşfləri, bu təhqiqat ilə şərhi-aydın olar. Demək, iki nöqtədə bir tərəddüd var; şərh lazımdır.

Birincisi: axırdakı iki vəzifə, hərçənd, həqiqət nöqtəsində birinci vəzifə dərəcəsində deyillər, lakin xilafəti-Məhəmmədiyə (s.ə.v) və ittihadı-İslam ordularıyla zəmin üzündə səltənəti İslamiyəni sürmək cəhətində hər kəsdə, xüsusilə avamda, xüsusilə əhli-siyasətdə, xüsusilə bu əsrin əfkarında, o birinci vəzifədən min dərəcə geniş görünür. Və bu ad bir adama verildiyi vaxt, bu iki vəzifə xatirə gəlir; siyasət mənasını hiss etdirər, bəlkə də bir özünü öymə mənasını xatirə gətirər; bəlkə bir şan, şərəf və mövqepərəstlik və şöhrətpərəstlik arzularını göstərər.

Və köhnədən bəri və indi də çox safdil və mövqepərəst şəxslər, “Mehdi olacağam” deyə iddia edərlər. Hərçənd, hər əsrdə hidayət edici, bir növ Mehdi və mücəddid gəlir və gəlmişdir. Lakin hər biri üç vəzifədən birini bir cəhətdə etməsi etibarilə, Axırzamanın böyük Mehdisi ünvanını almamışlar. Həm məhkəmədə Dənizli əhli-vukufu bəzi şagirdlərin bu etiqadlarına görə mənə qarşı demişlər ki: “Əgər Mehdilik iddia etsə, bütün şagirdləri qəbul edəcəklər.” Mən də onlara demişdim:“MƏN ÖZÜMÜ SEYİD BİLMİRƏM. BU ZAMANDA NƏSİLLƏR BİLİNMİR. HALBUKİ, AXİRZAMAN O BÖYÜK ŞƏXSİ (X TƏKRAR) ALİ-BEYTDƏN (XI TƏKRAR) OLACAQ.

Hərçənd, mənəvi cəhətdən mən həzrəti Əli (r.ə)-in bir vələdi-mənəvisi hökmündə ondan həqiqət dərsini aldım və ali-Məhəmməd əleyhissalam bir mənada həqiqi Nur şagirdlərinə şamil olmasından, mən də ali-beytdən sayıla bildim, lakin bu zaman şəxsi-mənəvi zamanı olmasından və Nurun peşəsində heç bir cəhətdə mənlik və şəxsiyyət və şəxsi orqanları arzu etmək və şan-şərəf qazanmaq olmaz; və sirri-ixlasa tam müxalif olmasından, Cənab Haqqa hədsiz şükür edirəm ki, məni özümə bəyəndirməməsindən, mən elə şəxsi və həddimdən hədsiz dərəcə çox məqamata gözümü dikməyə və Nurdakı ixlası pozmamaq üçün ührəvi məqamat belə mənə verilsə, buraxmağa özümü məcbur bilirəm “dedim. O əhli-vüqüf susdu.(Emirdağ Lahikası, səh. 232)

Əziz və çalışqan axirət qardaşım və xidməti-Quranda yoldaşım Hulusii Sani və Səbrii əvvəl,

MaşaAllah, iyirminci məktubun qiymətini gözəl anlamısınız və gözəl də yazmısınız. Məktubunda elmi-kəlam dərsini məndən almağı arzu etmisiniz. Onsuz da o dərsi alırsınız. Yazdığınız ümumi sözlər o nurlu və həqiqi elmi-kəlamın dərsləridir. İmam Rəbbani kimi bəzi qüdsi muhakkiklər demişlər ki: Axırzamanda elmi-kəlamı, yəni, əhli-haqq məzhəbi olan məsaili-iman həqiqətlərinəi-kəlamiyeyi, biri elə bir surətdə bəyan edəcək ki, ümum əhli-kəşf və təriqətin fövqündə, o nurların nəşrinə səbəb olacaq. Hətta İmam Rəbbani özünü o şəxs kimi görmüşdür.

Sənin bu aciz və kasıb və heç qardaşın, min dərəcə həddimin fövqündə olaraq özümü o gələcək adam olduğumu iddia edə bilmərəm, heç bir cəhətdə ləyaqətim yoxdur.LAKİN O İRƏLİDƏ GƏLƏCƏK ƏCAİB ŞƏXSİN (XII TƏKRAR) BİR XİDMƏTÇİSİ VƏ ONA (XIII TƏKRAR ) YER HAZIR EDƏCƏK BİR DÜMDARI VƏ O BÖYÜK KOMANDİRİN (XIV TƏKRAR) PİŞDAR BİR NƏFƏRİ OLDUĞUMU ZƏNN EDİRƏM.Və ondadır ki, sən də yazılan şeylərdən o əcaib qoxusunu aldın.(Barla Lahikası, səh. 162)

Madam sayı elə cərəyan edir,AXIRZAMANIN ƏN BÖYÜK FƏSADI ZAMANINDA, ƏLBƏTTƏ, ƏN BÖYÜK BİR MÜCTƏHİD (XIV TƏKRAR), HƏM ƏN BÖYÜK BİR MÜCƏDDİD (XIV TƏKRAR), HƏM HAKİM (XVII TƏKRAR), HƏM MEHDİ (XVIII TƏKRAR), HƏM MÜRŞİD (XIX TƏKRAR), HƏM QÜTBÜ-ƏZƏM (XX TƏKRAR) OLARAQ BİR ŞƏXSİ-NURANİNİ (XXI TƏKRAR) GÖNDƏRƏCƏK VƏ O ŞƏXS (XXII TƏKRAR) DƏ, ƏHLİ-BEYTİ NƏBƏVİDƏN OLACAQ.

Cənab Haqq bir dəqiqə ərzində beyn-əs-səma vəl-ərz aləmini buludlarla doldurub boşaltdığı kimi, bir saniyədə dənizin fırtınalarına təskinlik verir və BAHAR İÇİNDƏ BİR SAATDA YAZ MÖVSÜMÜNÜN NÜMUNƏSİNİ VƏ YAYDA BİR SAATDA QIŞ FIRTINASINI İCAD EDƏN QADİR-ZÜLCƏLAL MEHDİ (XXIII TƏKRAR) İLƏ DƏ ALƏMİ-İSLAMIN ZÜLMƏTİNİ DAĞIDA BİLƏR.Və vəd edilmişdir, vədini əlbəttə edəcək. Qüdrəti-İlahiyyə nöqtəsində baxılsa, çox asandır. Əgər mənzili-əsbab və hikmət-Rəbbaniyəsi nöqtəsində düşünülsə, yenə o qədər məqbul və hadisəyə layiqdir ki, “Əgər müxbiri-sadiqdən rəvayət olmazsa belə, hər halda elə olmaq lazım gəlir.

Və olacaq” deyə əhli-təfəkkür hökm edər. …Ali-İbrahim əleyhissalam kimi elə bir vəziyyət almış ki, ümum mübarək silsilələrin başında ümum köçür və asari məcmalarında o nurani şəxslər sərkərdəlik edirlər. Və elə bir kəsrətdədirlər ki, o sərkərdələrin məcmusu, böyük bir ordu təşkil edirlər. Əgər maddi şəklə girsə və bir təsanüdlə bir təriqət vəziyyətini alsalar,İSLAMİYYƏT DİNİ MİLLİYYƏTİ-MÜQƏDDƏSƏ HÖKMÜNDƏ RABİTƏİ-İTTİFAQ VƏ İNTİBAH ETSƏLƏR, HEÇ BİR MİLLƏTİN ORDUSU ONLARA QARŞI DÖZƏ BİLMƏZ.MƏHZ O ÇOX KƏSRƏTLİ O MÜQTƏDİR ORDU, ALİ-MƏHƏMMƏD Əleyhissalatu VəssəlƏmdİr VƏ HƏZRƏTİ MEHDİNİN (XXIV TƏKRAR) ƏN XAS ORDUSUDUR.

Bəli, bu gün tarixi-aləmdə heç bir nəsil, şəcərə ilə və sənədlərlə və ənənə ilə bir-birinə bitişik və ən yüksək şərəf və ali həsəb və zadəgan nəsəblə görkəmli heç bir nəsil yoxdur ki, ali-beytdən gələn seyidlər nəsli qədər qüvvətli və əhəmiyyətli olsun. Köhnə zamandan bəri bütün əhli-həqiqətin firqələri başında onlar və əhli-kamalın namdar rəisləri yenə onlardır. İndi də kəmiyyətən milyonları keçən bir nəsli-mübarəkdir. Mütənəbbih və qəlbləri imanlı və məhəbbəti-nəbəvi ilə dolu və dəyərli şərəfi-intisabıyla şərəfləndirilmişlər.

Belə bir camaatı əzm içindəki müqəddəs qüvvəti həyəcanlandıracaq və oyandıracaq hadisələri-əzm bədənə gəlir.ƏLBƏTTƏ O QÜVVƏTİ ƏZİMƏDƏKİ BİR HamİyƏt-Alİyə fışqıracaq VƏ HƏZRƏTİ MEHDİ (XXV TƏKRAR) başına keçib tariİ-HAQQ VƏ həqiqətə sövq edəcək. BELƏ olmaq və belə olmasını, BU qışdan sonra baharın gəlməsi KİMİ, ADƏTULLAHDAN VƏ RƏHMƏTİ-İLAHİYYƏDƏN UMURUQ VƏ gözləməkdə haqlıyıq.

Və elə kök salıb ki, inşaAllah heç bir qüvvət Anadolunun sinəsindən onu (Risalə-i Nuru) çıxara bilməz.TA AXIRZAMANDA, HƏYATIN GENİŞ DAİRƏSİNDƏ, ƏSL SAHİBLƏRİ, YƏNİ, MEHDİ (XXVI TƏKRAR) VƏ ŞAGİRDLƏRİ Cənab Haqq İCAZƏSİYLƏ GƏLƏR, O DAİRƏNİ GENİŞLƏNDİRƏR VƏ O TOXUMLAR SÜNBÜLLƏNƏR.Bİzlər də QƏBRİMİZDƏ seyr EDİB Allaha şükÜr edİrİK. (Kastamonu Lahikası, səh. 72, Tarihçe-i Hayat, səh. 258, Xidmət Rəhbəri, Səh. 267, Sikke-i Təsdiqi Qeybi, Səh. 153)

Sənin mücəddid haqqındakı məktubunu heyrətlə oxuduq və Ustadımıza da söylədik. Ustadımız deyir ki:

“Bəli, bu zaman həm iman və din üçün həm həyatı-ictimai və şəriət üçün, həm hüququ-ammə və siyasəti-İslamiyə üçün çox əhəmiyyətli bir mücəddid istəyər. Lakin ən əhəmiyyətlisi, həqaiqi-imaniyəyi mühafizə nöqtəsində təcdid vəzifəsi, ən müqəddəs və ən böyüyüdür. Şəriət və həyatı cəmiyyətin və siyasətçilərin dairələri ona nisbətən ikinci, üçüncü, dördüncü dərəcədə qalır. Rəvayəti-hədisiyədə, təcdidi-din haqqında çox əhəmiyyət isə, imani həqaiqdəki təcdid belədir.

Lakin əfkari-amme, həyatpərəst insanların nəzərində zahirən geniş və hakimiyyət nöqtəsində cazibədar olan həyati-cəmiyyətini-İslamiyə və siyasəti-dinin cəhətləri daha çox əhəmiyyətli göründüyü üçün, o mərcəkdən ilə, o nöqtəi-nəzərdən baxırlar, məna verirlər. “Həm bu üç vəzaifi birdən bir şəxsdə, yaxud camaatda bu zamanda tapılması və mükəmməl olması və bir-birini cərh etməməsi çox uzaq, sanki qabil görülmür.axırzamanda ALİ-BEYTİ-Nəbəvidir (S.Ə.V) Camaati-NURANİYƏSİNİ TƏMSİL EDƏN HƏZRƏTİ MEHDİNİN (XXVII TƏKRAR) VƏ camaatındakı şəxsİ-mənəvİnİn ANCAQ İctİmaİ edə bİlərsİnİz.

Bu əsrdə Cənab Haqqa hədsiz şükür olsun ki, Risalə-i Nurun həqiqətinə və şagirdlərinin şəxsi-mənəvisini, iman həqiqətlərinə mühafizəsində təcdid vəzifəsini etdirmiş; iyirmi ildən bəri o vəzifəi-qüdsiyədə təsirli və fatihanə nəşriylə çox dəhşətli və qüvvətli dinsizə və dəlalət hücumuna qarşı tam qarşılıq edib, yüz minlərlə əhli-imanın imanlarını qurtardığını qırx minlərlə adam şahidlik edər.

“Amma mənim kimi aciz və zəif bir biçarələrin, belə minlərlə dərəcə həddimdən çox bir yükü yükləmək tərzində şəxsimi, medarı nəzər etməməli” deyir. Və sizə salam edir. Biz də zâtınıza və oradakı Risalə-i Nurla maraqlananlara salam edirik.(Kastamonu Lahikası, səh. 146)

Nurun əhəmiyyətli və çox xeyirli bir şagirdi çoxların adına məndən soruşdu ki: “Nurun xalis və eh (əmmiyətli bir qisim şagirdləri bir israrlı olaraq Axırzamanda gələn ali-beytin böyük bir mürşidi səni zənn edirlər və o qədər çəkindiyin halda onlar israr edirlər.

Sən də bu qədər israrla onların fikirlərini qəbul etmirsən, çəkinirsən. Əlbəttə, onların əlində bir həqiqət və qatı bir höccət var və sən də bir hikmət və həqiqətə görə onlara razılıq etmirsən. Bu isə bir təzaddır, hər halda həllini istəyirik.”

Mən də bu şəxsin təmsil etdiyi çox məsail cavab olaraq deyərəm ki: O xas nurçuların əllərində bir həqiqət var. Lakin iki cəhətdə bir təbir və şərh lazımdır.

Birincisi:ÇOX VAXT MƏKTUBLARIMDA İŞARƏ ETDİYİM KİMİ, MEHDİ ALİ RƏSULU (XXVIII TƏKRAR) TƏMSİL ETDİYİ QÜDSİ CAMAATININ ŞƏXSİ-MƏNƏVİSİNİN ÜÇ VƏZİFƏSİ VAR.ƏGƏR TEZ QİYAMƏT QOPMAZSA VƏ BƏŞƏR TAMAMİLƏ YOLDAN ÇIXMAZSA, O VƏZİFƏLƏRİ ONUN (XXIX TƏKRAR) CƏMİYYƏTİ VƏ SEYİDLƏR CAMAATI EDƏCƏYİNİ RƏHMƏTİ-İLAHİYYƏDƏN GÖZLƏYİRİK. VƏ ONUN (XXX TƏKRAR) ÜÇ BÖYÜK VƏZİFƏSİ OLACAQ:

Birincisi:Fənn və fəlsəfənin təsəllutiylə və maddiyyun və tabiiyyun taunu bəşər içinə intişar etməsiylə, hər şeydən əvvəl fəlsəfəni və maddiyyun fikrini tam susduracaq bir tərzdə imanı qurtarmaqdır. Əhli-imanı dəlalətdən mühafizə etmək və bu vəzifə həm dünya, həm hər şeyi buraxmaqla, çox zaman tədqiqatı ilə məşğuliyyəti iktiza etdiyindən, Həzrəti Mehdİnİn (XXXI TƏKRAR), o vəzİfəsİnİ şəxsən özü (XXXII TƏKRAR) görməyə vaxt və halI icazə edə bilməz. ÇÜNKİ, XİLAFƏTİ MƏHƏMMƏDİYƏ (S.Ə.V) cəhətİndəkİ səltənətİ (XXXIII TƏKRAR),onun ilə məşğuliyyətə vaxt buraxmır.

HƏR HALDA O VƏZİFƏNİ ONDAN ƏVVƏL (XXXIV TƏKRAR) BİR TAYFA BİR CƏHƏTDƏ GÖRƏCƏK.O ŞƏXS (XXXV TƏKRAR), O TAYFANIN UZUN TƏDQİQATI İLƏ YAZDIQLARI ƏSƏRİ ÖZÜNƏ (XXXVI TƏKRAR) HAZIR BİR PROQRAM EDƏCƏK, ONUN İLƏ O BİRİNCİ VƏZİFƏNİ TAM ETMİŞ OLACAQ.BU VƏZİFƏNİN İSTİNAD ETDİYİ QÜVVƏT VƏ MƏNƏVİ ORDUSU, TƏK İXLAS VƏ SƏDAQƏT VƏ təsanüd SİFƏTLƏRİNƏ TAM SAHİB OLAN BİR QİSİM ŞAGİRDLƏRDİR.NƏ QƏDƏR DƏ AZ OLSALAR, MƏNƏVİ CƏHƏTDƏN BİR ORDU QƏDƏR QÜVVƏTLİ VƏ QİYMƏTLİ SAYILARLAR.

İkinci vəzifəsi:XİLAFƏTİ-MƏHƏMMƏDİYƏ (S.Ə.V) ÜNVANI İLƏ ŞƏAİRİ İslamiyəni CANLANDIRMAQDIR.ALƏMİ-İSLAMIN VƏHDƏTİNİ NÖQTƏİ-İSTİNAD EDİB, BƏŞƏRİYYƏTİ MADDİ VƏ MƏNƏVİ TƏHLÜKƏLƏRDƏN VƏ QƏZƏBİ-İLAHİDƏN QURTARMAQDIR.BU VƏZİFƏNİN NÖQTƏİ-İSTİNADI VƏ XADİMLƏRİ, MİLYONLARLA ÜZVLƏRİ OLAN ORDULAR LAZIMDIR.

Üçüncü vəzifəsi:İNQİLABATİ ZAMANIYA İLƏ ÇOX EHKAMI-QURANI ZƏDƏLƏNİLMƏSİYLƏ VƏ ŞƏRİƏTİ MƏHƏMMƏDİYYƏ (S.Ə.V) QANUNLARI BİR DƏRƏCƏ TƏTİLƏ UĞRAMASIYLA O ŞƏXS (XXXVII TƏKRAR), BÜTÜN ƏHLİ-İMANIN MƏNƏVİ KÖMƏYİ VƏ İSLAM BİRLİYİNİN MUAVƏNƏTİYLƏ VƏ BÜTÜN ÜLƏMA VƏ ÖVLİYANIN VƏ XÜSUSİLƏ ALİ-BEYTİN NƏSLİNDƏN HƏR ƏSRDƏ QÜVVƏTLİ VƏ KƏSRƏTLİ OLAN MİLYONLARLA FƏDAKAR SEYİDLƏRİN İLTİHAKLARIYLA O VƏZİFƏİ-MÜTƏXƏSSİS ETMƏYƏ ÇALIŞIR.

İndi həqiqəti-hal belə olduğu halda ən birinci vəzifəsi və ən yüksək peşə olan imanı qurtarmaq və imanı, təhqiqi bir surətdə ümumiyə dərs vermək, hətta avamın da imanını təhqiqi etmək vəzifəsi isə, mənəvi cəhətdən və həqiqətən hidayət edici, irşad edici mənasının tam sarahatını ifadə etdiyi üçün, Nur şagirdləri bu vəzifəni tamamilə Risalə-i Nurda gördüklərindən, ikinci və üçüncü vəzifələr buna nisbətən ikinci və üçüncü dərəcədədir, deyə Risalə-i Nurun şəxsi mənəvisini haqlı olaraq bir növ Mehdi dərk edirlər. O şəxsi mənəvinin də bir müməssili, Nur şagirdlərinin təsanüdündən gələn bir şəxsi mənəvisi və o şəxsi mənəvidə bir cür müməssili olan biçarə tərcümanını zənn etdiklərindən, bəzən o adı ona da verirlər.

Hərçənd bu, bir yanlışlıq və bir səhvdir, lakin onlar onda məsul deyildirlər. Çünki çox hüsnü-zənn, əvvəldən bəri cərəyan edir və etiraz edilməz. Mən də o qardaşlarımın çox-çox hüsnü-zənnlərini bir növ dua və bir xahiş və Nur tələbələrinin kamali-etiqadlarının bir tərəşşuhu gördüyümdən onlara çox dəyib dolaşmazdım. Hətta köhnə övliyanın bir qismi, kəraməti-qeyblərindən Risalə-i Nuru eyni o Axirzamanın hidayət edicisi olduğu, deyə kəşfləri bu təhqiqat ilə şərhi-aydın olar. Demək, iki nöqtədə bir tərəddüd var, şərh lazımdır.

Birincisi:AXIRDAKI İKİ VƏZİFƏ, HƏRÇƏND HƏQİQƏT NÖQTƏSİNDƏ BİRİNCİ VƏZİFƏ DƏRƏCƏSİNDƏ DEYİL,lakin xilafəti Məhəmmədiyə (s.ə.v) və ittihadı-İslam ordularıyla zəmin üzündə səltənəti-İslamiyəni sürmək cəhətində hər kəsdə, xüsusilə avamda, xüsusilə əhli-siyasətdə, xüsusilə bu əsrin əfkarında o birinci vəzifədən min dərəcə geniş görünür və bu ad bir adama verildiyi vaxt, bu iki vəzifə xatirə gəlir; siyasət mənasını hiss etdirər; bəlkə də bir özünü öymə mənasını xatirə gətirər; bəlkə bir şan, şərəf və mövqepərəstlik və şöhrətpərəstlik arzularını göstərər.

Və əvvəldən bəri və indi də çox safdil və mövqepərəst şəxslər “Mehdi olacağam,” deyə iddia edərlər.HƏRÇƏND, HƏR ƏSRDƏ HİDAYƏT EDİCİ BİR NÖV MEHDİ VƏ MÜCƏDDİD GƏLİR VƏ GƏLMİŞDİR, LAKİN HƏR BİRİ ÜÇ VƏZİFƏDƏN BİRİNİ BİR CƏHƏTDƏ ETMƏSİ ETİBARİLƏ, AXIRZAMAN BÖYÜK MEHDİ (XXXVIII TEKRAR ) ÜNVANINI GÖTÜRMƏMİŞLƏR.

Həm məhkəmədə Dənizli əhli-vüqufu, bəzi şagirdlərin bu etiqadlarına görə mənə qarşı demişlər ki: “Əgər Mehdilik iddia etsə, bütün şagirdləri qəbul edəcəklər.” Mən də onlara demişdim:“MƏN ÖZÜMÜ SEYİD BİLMİRƏM. BU ZAMANDA NƏSİLLƏR BİLİNMİR. HALBUKİ, AXIRZAMAN O BÖYÜK ŞƏXSİ (XXXIX TƏKRAR), ALİ-BEYTDƏN OLACAQ.

Hərçənd, mənəvi cəhətdən mən həzrəti Əli (r.ə)-in bir vələdi-mənəvisi hökmündə ondan həqiqət dərsini aldım və ali-Məhəmməd əleyhissalam bir mənada həqiqi Nur şagirdlərinə şamil olmasından, mən də ali-beytdən sayıla bildim, lakin bu zaman şəxsi-mənəvi zamanı olmasından və Nurun peşəsində heç bir cəhətdə mənlik və şəxsiyyət və şəxsi mövqeləri arzu etmək və şan-şərəf qazanmaq olmaz; və sirri-ixlasa tam müxalif olmasından, Cənab Haqqa hədsiz şükür edirəm ki, məni özümə bəyəndirməməyindən, mən elə şəxsi və həddimdən hədsiz dərəcə çox məqamətə gözümü dikməyə və Nurdakı ixlası pozmamaq üçün, ührəvi məqamət belə mənə verilsə, buraxmağa özümü məcbur bilirəm “dedim. O əhli-vüqüf susdu. (Emirdağ Lahikası-1, səh. 231-233)

Əziz, siddiq qardaşlarım, Əvvəla: Nurun fövqəladə xas şagirdləri,

Sikkə-i naməlumdur müştəmilatıyla, o övliyayı-məşhurədən, qırx gündə bir dəfə çörək yeyib qırx gün yeməyən Osman Xalidinin sarih xəbəri və övladlarına vəsiyyətiylə və Spartanın məşhur əhli-ürək alimlərindən Topal Şükrünün zahir xəbər verməsiylə çox əhəmiyyətli bir həqiqəti iddia edib, lakin iki şübhə içində bu biçarə əhəmiyyətsiz qardaşları Səidə min dərəcə çox hissə vermişlər. On ildən bəri qənaətlərini dəyişdirməyə çalışdığım halda, o bahadır qardaşlar qənaətlərində irəli gedirlər. Bəli, onlar On Səkkizinci Məktubdakı iki əhli-ürək çobanın macərası kimi haqq bir həqiqəti görmüşlər, lakin təbirə möhtacdır. O həqiqət də budur:

ÜMMƏTİN GÖZLƏDİYİ, AXIRZAMANDA GƏLƏCƏK ŞƏXSİN (XXXX TƏKRAR) ÜÇ VƏZİFƏDƏN ƏN MÜHÜMÜ VƏ ƏN BÖYÜYÜ VƏ ƏN QİYMƏTDARI OLAN İMANİ-TƏHQİQİYİ NƏŞR VƏ ƏHLİ-İMANI DƏLALƏTDƏN XİLAS CƏHƏTİYLƏ İSTİQAMƏTİYLƏ,o ən əhəmiyyətli vəzifəni eynilə bitəmamiha Risalə-i Nurda görmüşlər.

İmam Əli və Qövsi-əzəm və Osmanı Xalidi kimi şəxslər, bu nöqtə üçündür ki, o gələcək şəxsin məqamını Risalə-i Nurun şəxsi mənəvisini kəşfən görmüşlər kimi işarə etmişlər. Bəzən də o şəxsi-mənəvinin bir xadiminə vermişlər, o xadimə mültəfitanə baxmışlar.BU HƏQİQƏTDƏN AYDIN ​​OLUR Kİ, SONRA GƏLƏCƏK O MÜBARƏK ŞƏXS (XXXXI TƏKRAR), RİSALƏ-İ NURUN BİR PROQRAMI OLARAQ NƏŞR VƏ TƏTBİQ EDƏCƏK .

O ŞƏXSİN (XXXXII TƏKRAR) İKİNCİ VƏZİFƏSİşəriəti icra və tətbiq etməkdir. Birinci vəzifə, maddi qüvvəylə deyil, bəlkə qüvvətli etiqad və ixlas və sədaqətlə olduğu halda, bu ikinci vəzifə çox böyük maddi qüvvə və hakimiyyət lazım ki, o ikinci vəzifə tətbiq edilsin.O ŞƏXSİN (XXXXIII TƏKRAR) ÜÇÜNCÜ VƏZİFƏSİxilafəti İslamiyəni ittihadı-İslama bina edərək, İsəvi ruhaniləriylə ittifaq edib dini-İslama xidmət etməkdir. Bu vəzifə çox böyük bir səltənət və qüvvət və milyon fədakarlarla tətbiq edilə bilər.

Birinci vəzifə o iki vəzifədən üç-dörd dərəcə daha çox qiymətlidir. Lakin o ikinci, üçüncü vəzifələr çox parlaq və çox geniş bir dairədə və parıltılı bir tərzdə olduğundan, ümuminin və avamın nəzərində daha əhəmiyyətli görünürlər. Məhz o xas nurçular və bir hissəsi övliya olan o qardaşlarımızın təbirə və şərhə möhtac fikirlərini ortaya atmaq, əhli-dünyanı və əhli-siyasəti təlaşa verər və vermişdir, hücumlarına vəsilə olar. Çünki, birinci vəzifənin həqiqətini və qiymətini görə bilmirlər; o biri cəhətlərə həml edərlər.

Qardaşlarımın ikinci tərəddüdü:

Fani və çürüdülən bir şəxsiyyəti bəzi cəhətlərlə birinci vəzifədə pişdarlıq edən Nur şagirdlərinin şəxsi mənəvisini təmsil edən o aciz qardaşına verirlər. Halbuki, bu iki tərəddüd da Risalə-i Nurun həqiqi ixlasına və heç bir şeyə, hətta mənəvi və ührəvi məqamata da alət olmamasına bir cəhətdə zərər verdiyi kimi, əhli-siyasəti də evhama salıb Risalə-i Nurun nəşrinə zərər gəlir. Bu zaman şəxsi-mənəvi zamanı olduğu üçün, belə böyük və baqi həqiqətlər fani və aciz və sükut edə bilər şəxsiyyətlərə bina edilməz.

Xülasə: O GƏLƏCƏK ŞƏXSİN (XXXXIV TƏKRAR) ADINI VERMƏK, üç vəzifəsi birdən xatirə gəlir, səhv olar. Həm heç bir şeyə alət olmayan nurdakı ixlas zədələnər, avamı möminin nəzərində həqiqətlərin qüvvəti bir dərəcə nöqsanlaşar. Yəqiniyəti-bürhaniyə belə, qəzayanı məqbulədəki zənni-qalibə inqilab edər; daha muannid dəlalətə və mütəmərrid zındıqaya tam qələbəsi, mütəhayyir əhli-imanda görünməməyə başlayar. Əhli siyasət evhama və bir qışı müəllimlər etiraza başlayar. Onun üçün, Nurlara o adı vermək münasib hesab edilmir. Bəlkə “Mücəddiddir, onun pişdarıdır” deyilə bilər.

Umum qardaşlarımıza minlərlə salam.(Sikke-i Tasdik-i Gaybi, səh. 9-11)

Həm də üç məsələ var: Biri həyat, biri şəriət, biri imandır. Həqiqət nöqtəsində ən mühümü və ən əzəmi iman məsələsidir.Lakİn İndİkİ ümumİnİn nəzərİndə və HALi-AlƏm İLCAATINDA ən mühüm məsələ həyat və şəriət göründüyündən o şəxs (XXXXVI TƏKRAR) İNDİ OLSA DA,üç məsələni birdən ümum ruyi-zəmində vəziyyətlərini dəyişdirmək növi-bəşərdəki aktual olan adətullaha müvafiq gəlmədiyindən hər halda ən əzəm məsələni əsas edib, o biri məsələləri əsas etməyəcək. Ta ki, iman xidməti təmizliyini ümuminin nəzərində pozmasın və avamın tez aldadıla bilən ağıllarında, o xidmət başqa məqsədlərə alət olmadığı reallaşdırsın.“(Kastamonu Lahikası, səh. 61-62)

Rəvayətlərdə, Axırzamanın böyük əlamətlərindən olan vəALİ-BEYTİ NƏBƏVİDİR HƏZRƏTİ MEHDİ (r.ə)-in (XXXXVII TƏKRAR) haqqında ayrı-ayrı xəbərlər var. Hətta bir qisim əhli-elm və əhli-vəlayət köhnədə onun çıxmasına hökm etmişlər.

Allahu aləm bissavab bu ayrı-ayrı rəvayətlərin bir şərhi budur ki: BÖYÜK MEHDİNİN (XXXXVIII TƏKRAR) ÇOX VƏZİFƏLƏRİ VAR.VƏ SİYASƏT ALƏMİNDƏ, DƏYANƏT ALƏMİNDƏ, SƏLTƏNƏT ALƏMİNDƏ, CİHAD ALƏMİNDƏKİ ÇOX DAİRƏNİN İŞLƏRİ OLDUĞU KİMİ,hər bir əsr, məyusiyət vaxtında mənəvi gücümüzü təsdiq edəcək bir növ Mehdidir və yaxud Mehdinin onların imdadına o vaxtda gəlmək ehtimalına möhtac olduğundan, rəhməti-ilahiyyə ilə hər dövrdə, bəlkə hər əsrdə bir növ Mehdi ali-beytdən çıxmış, cəddim şəriətini mühafizə və sünnəsini əhya etmiş.

Məsələn, siyasət aləmində Mehdi-i Abbasi və dəyanət aləmindəQÖVSİ ƏZİM VƏ ŞAHI NƏQŞİBƏNDİ VƏ AKTABI ƏRBAA VƏ ON İKİ İMAM KİMİ BÖYÜK MEHDİNİN (XXXXIX TƏKRAR) BİR QİSİM VƏZİFƏLƏRİNİ İCRA EDƏN ŞƏXSLƏRdə Mehdi haqqında gələn rəvayətlərdə, medarı nəzər Məhəmməd Əleyhissalatu Vəssəlləm olduğundan, rəvayətlər ixtilaf edərək bir qisim əhli-həqiqət demiş: “Köhnə çıxmış.” Hər nə isə … Bu məsələ Risalə-i Nurda bəyan edildiyindən onu ona həvalə ilə burada bu qədər deyərik ki: Dünyada mütesanit heç bir xanədan və mütəvafiq heç bir qəbilə və münəvvər heç bir cəmiyyət və camaat yoxdur ki,ƏHLİ-BEYT XANƏDANINA (50-ci TƏKRAR) VƏ QƏBİLƏSİNDƏN VƏ CƏMİYYƏTİNƏ VƏ CAMAATINA YETİŞƏ BİLSİN.

BƏLİ, üzərlər QÜDSİ qəhrəmanları yetİşdİrən və mİnlərlə MƏNƏVİ sərkərdələrİn ÜMMƏTİN BAŞINA keçİrən və HƏQİQƏTİ-Qurana MAYASIYLA VƏ İmanın nuruyla və İslamİyyət şərəfİ bəslənən, tƏkƏmmül EDƏN ALİ-BEYT, ƏLBƏTTƏ, axırzamanda şərİətİ MƏhƏmmƏdİyYƏyƏ VƏ HƏQİQƏTİ-FURQANİYƏNİ VƏ SÜNNƏİ-ƏHMƏDİYƏ (S.Ə.V)-İ ƏHYA İLƏ, elan İlə, İCRA İLƏ, BAŞ KOMANDİRLƏRİ OLAN BÖYÜK MEHDİNİN (51-Cİ TƏKRAR) Kamalİ-ədalətİnə və həqİqİlİyİnİ dünyaya göstərmək çox məqbul olmaqla bİrlİkdə çox lazım və zərurİ və həyati-cəmiyyətİnİ-İNSANİYƏDƏKİ düsturları MUKTƏZASIDIR. (Şualar, 509-510)

Yalnız bir qardaşa dedilər: “Köhnə hürufa çevir, ona ver.” Halbuki, o qırx səhifəni yazmaq altı-yeddi gündə ancaq olar. Bir saatda mənə oxumaq işini, altı-yeddi günə qədər uzatmaq, ta mənimlə kimsə təmas etməsin fikri isə bir dəhşətli bir zülm ilə mənim bütün hüququ-müdafiəmi süqut etdirməkdir. Dünyada, yüz cinayəti olan və asılacaq bir adam belə belə rəftar görə bilməz. Mən həqiqətən bu bənzərsiz işgəncənin heç bir səbəbini bilmədiyimizə görə çox əzab çəkirəm. Mən xəbər aldım ki, məhkəmə rəisi vicdanlı və mərhəmətlidir. Bu qənaətə görə, ilk və son bir təcrübə olaraq məqamınıza bu istirhamnamə və şəqvanı yazdım.

Təcridi-mütləqdə xəstə və pərişan
Səid Nursi

İddİanamədə mənİm haqqımda DÖRD ƏSAS VAR:

Birinci əsas: Guya məndə təfahur və özünü öymə var və özümü mücəddid bilirəm. Mən bütün qüvvəmlə bunu rədd edirəm.HƏM MEHDİLİK İsnadını heç qəbul etmədİyİmƏ bütün qardaşlarım şahİdlİk edərlər.Hətta DƏnİzlİdƏkİ ƏHLİ-vüqüf, “ƏGƏR SƏİD Mehdİlİyİnİ ORTAYA ATSA, BÜTÜN şagİrdlərİ QƏBUL EDƏCƏK” dedİklərİnİ müqabİl SƏİD ETİRAZNAMƏSİNDƏ demİşDİR kİ: “MƏN SEYİD deyiləm. MEHDİ (52-Cİ TƏKRAR) SEYİD OLACAQ.”DEYƏ ONLARI rədd etmişDİR.

(Şualar, 14-cü Şüa, səh: 355)

HƏZRƏTİ MEHDİNİN (55-Cİ TƏKRAR)cəmiyyəti-nuraniyəsi, Süfyan komitəsinin təxribatçı rejimi-bidakaranəsini təmir edəcək, sünnə-səniyyəyə əhya edəcək, yəni, aləmi-İslamiyyətdə risaləti-Əhmədiyə (s.ə.v)-i inkar niyyətiylə şəriəti-Əhmədiyə (s.ə.v)-I təxrib çalışan Süfyan komitəsi həzrəti Mehdi cəmiyyətinin möcüzə mənfəət mənəvi qılıncıyla öldürüləcək və paylanacaq.

Həm aləmi-insaniyətdə inkarı-üluhiyyət niyyətiylə mədəniyyət və müqəddəsatını-bəşəriyəi-Zırü yerlə-yeksan edən Dəccal komitəsini, həzrəti İsa əleyhissalamın dini-həqiqisini İslamiyyətin həqiqəti birləşdirməyə çalışan hamiyətkar və fədakar bir İsəvi camaatı namı altında və “müsəlman isəvinin” ünvanına layiq bir cəmiyyət, o Dəccal komitəsini, həzrəti İsa əleyhissalamın riyasa altında öldürəcək və dağıdacaq, bəşəri inkarı ulühiyətdən qurtaracaq.

Bu mühüm sirr bir az uzundur. Başqa yerlərdə bir az bəhs etdiyimizi, burada bu qısa işarə ilə kifayətlənməli oluruq.(Məktubat, 426)

Həm məsələn, məşhurdur ki, İslam Dəccalı öldüyü vaxt ona xidmət edən şeytan, İstanbulda dikili daşdan bütün dünyaya qışqıracaq və hər kəs o səsi eşidəcək ki, “O öldü.” Yəni bir əcaib və şeytanları belə heyrətləndirən radioyla bağrılacaq, xəbər veriləcək.

Həm Dəccalın rejiminə və təşkil etdiyi komitəsinə və hökumətinə aid qəribə halları və dəhşətli icraatı onun şəxsi münasibətdar rəvayət edilməsi cəhətiylə mənası gizlənmişdir. Məsələn, “O qədər qüvvətlidir və davam edər; tək həzrəti İsa (ə.s) onu öldürə bilər, başqa çarə ola bilməz” rəvayət edilmişdir. Yəni, onun peşəsini və yırtıcı rejimini pozacaq, öldürəcək, ancaq səmavi və ülvi xalis bir din isəvinin zühur edəcək və həqiqəti-Qurana iqtida və ittihad edən bu isəvi dinidir ki, həzrəti İsa əleyhissalamın nüzuluyla o dinsiz peşə məhv olar, ölər. Yoxsa onun şəxsi bir mikrob, bir soyuqdəymə ilə öldürülə bilər.

Həm bir qisim ravilərin qabili-xəta ictihadlarıyla olan təfsirləri və hökmləri, hədis sözlərinə qarışıb hədis zənn, məna gizlənir. Nəhayət, razılığı görünməz, təşbehli hökmünə keçər.

Həm qədim zamanda bu zaman kimi camaatın və cəmiyyətin şəxsi-mənəvisi inkişaf etmədiyindən və fikri-infiradi qalib olduğundan camaatın sifəti-əziməsi və böyük hərəkatı o camaatın başında olan şəxslərə verildiyi cəhətiylə o şəxslər möcüzə və küllü sifətlərə layiq və müvafiq olmaq üçün yüz dərəcə cismindən və qüvvəsindən böyük bir əcaib cisim və müdhiş bir heykəl və çox möcüzə bir qüvvət və iqtidar olmaq lazım gəldiyindən elə təsvir edilmişdir. Nəhayət, razılığı görünmür və o rəvayət təşbehli olar.

HƏM İKİ Dəccal sİfətlərİ və halları AYRI-AYRI OLDUĞU HALDA MÜTLƏQ gələn rəvayətlərdə ŞÜBHƏ OLUR; BİRİ o bİrİ zənn edilər. HƏM BÖYÜK MEHDİNİN halları (56- CI TƏKRAR) Sabİq Mehdİnİn İşarə edən rəvayətlərə razı çıxmır,hədisi-təşbehli hökmünə keçər. İmam Əli (r.ə) tək İslam dəccalından bəhs edər.

Müqəddimə bitdi, məsələlərə başlayırıq.(Şualar, 500-501)

Bu halda mübhəm tərzdəki iyirmi il mübhəm bir ömür, min il müəyyən bir ömrə mürəccahdır. Məhz qiyamət də bu insanı-əkbər olan dünyanın əcəlidir. Əgər vaxtı taayyün etsəydi, bütün təşkilatu ula və vusta qəfləti-mütləqəyə dalacaqdılar və quru-uhra dəhşətdə qalacaqdı. İnsan necə həyatı-şəxsiyəsiylə xanəsinin və özünün bekasıyla əlaqədardır. Elə də; həyatı-cəmiyyətin və növiyəsiylə, kürəi-ərzin və dünyanın yaşamasıyla əlaqədardır. Quran “Qiyamət yaxınlaşdı, ay yarıldı. (Qəmər surəsi, 1.)“deyər.” Qiyamət yaxındır” fərmanedir. Min bu qədər il keçdikdən sonra gəlməməsi, yaxınlığına xələl verməz.

Çünki, qiyamət dünyanın əcəlidir. Dünyanın ömrünə nisbətən min və ya iki min il, bir ilə nisbətlə bir-iki gün və ya bir-iki dəqiqə kimidir. Saatı-qiyamət tək insaniyyətin əcəli deyil ki, onun ömrünə nisbət edilib baid görülsün. Elə bunun üçündür ki, Hakimi-mütləq qiyaməti-muqayyəbatı hams edən olaraq elmində saxlayır. Elə bu ibham sirrindəndir ki, hər əsr, hətta əsri həqiqətin olan Əsri Səadət dahi daim qiyamətdən qorxmuşlar. Hətta bəziləri, “səraiti dərhal çıxıb” demişlər. Bu həqiqəti bilməyən insafsız insanlar deyərlər ki: “Axirətin təfsilatını dərs alan mütəyakkız qəlbli, iti nəzərli olan səhabələrin fikirləri nə üçün 1000 il həqiqətdən uzaq olaraq fikirləri düşmüş kimi,GƏLƏCƏKDƏKİ DÜNYƏVİYYƏDƏ 1400 İL SONRA GƏLƏCƏK BİR HƏQİQƏTİ ƏSRLƏRİNDƏ QARİB ZƏNN ETMİŞLƏR.

Əlcavab: Çünki, səhabələr feyzi-söhbəti peyğəmbərlikdən hər kəsdən çox darı axirəti düşünərək, dünyanın faniliyini bilərək, qiyamətin ibhamı-vaxtındakı hikməti-İlahiyyəni anlayaraq əcəli-şəxsi kimi dünyanın əcəlinə qarşı belə daim müntəzir bir vəziyyət alaraq, axirətlərini ciddi çalışmışlar. Rəsul-i Əkrəm Əleyhissalatu Vəssəlləm “Qiyaməti gözləyin, intizar edin” təkrar etməsi bu hikmətdən irəli gəlmiş bir irşad-ı Nəbəvidir. Yoxsa baş-u müəyyənə dair bir vəhyin hökmüylə deyil ki, həqiqətdən uzaq olsun. Xəstəlik ayrıdır, hikmət ayrıdır.

İşdə Peyğəmbər Əleyhissalatu Vəssəlləmdir bu cür sözləri hikmət-i ibhamdan irəli gəlir. Həm bu sirdəndir ki;HZ.MEHDİ (Ə.S) (57-Cİ TƏKRAR), Süfyan kİmİ axırzamanda gələcək ƏŞHASLARI (58-Cİ TƏKRAR)çox zaman əvvəl hətta tabe zamanında onları gözləyirmişlər, çatmağa çalışmışlar. Hətta bəzi əhli-vəlayət “onlar keçmiş” demişlər. Elə bu da qiyamət kimi, hikməti-İlahiyyə iktiza edər ki, vaxtları taayyün etməsin.Çünki, hər zaman, hər əsr, mənəvi yönləri möhkəmlətməsinə medar olacaq və ümidsizlikdən qurtaracaq “Mehdi” mənasına möhtacdır.Bu mənada hər əsrin bir hissəsi olmaq lazımdır. Həm qəflət içində fənalara uymamaq və laqeydliklə nəfsin cilovunu buraxmamaq üçün nifaqın başına keçəcək müdhiş şəxslərdən hər əsr çəkinməli və qorxmalı. Əgər təyin edilsəydi, məsləhəti-irşadı-umumi zay olardı.

İndi Mehdi kimi eşhasın haqqındakı rivayatın ihtilafatı və sirri budur ki: Hədis təfsir edənlər mətn-əhadis təfsirlərinə və istinbatlarına tətbiq etmişlər. Məsələn: Mərkəzi-səltənət o vaxt Şamda və ya Mədinədə olduğundan, vukuatı-Mehdiyə və ya Süfyaniyeyi hz. mərkəzi-səltənət ətrafında olan Bəsrə, Kufə, Şam kimi yerlərdə təsəvvür edərək elə təfsir etmişlər. Həm də o əşhasın şəxs- mənəvisinə və ya təmsil etdikləri camaata aid asarı-əzimən o əşhasın zatlarında təsəvvür edərək elə təfsir etmişlər ki,O ƏŞHASI XARİQƏ (9-CU TƏKRAR)çıxdıqları vaxt bütün xalq onları tanıyacaq kimi şəkil vermişlər. Halbuki, demişdik: Bu dünya təcrübə meydanıdır. Ağılla qapı açılar, lakin ixtiyarı əlindən alınmaz.ELƏ İSƏ O ƏŞHAS (60-CI TƏKRAR) hətta o müdhiş dəccal belə çıxdığı zaman çoxları hətta özü də bidayətən dəccal olduğunu bilməz. Bəlkə nuru-imanın diqqətiO ƏŞHASI (61-Cİ TƏKRAR) AXIRZAMAN TANINA BİLƏR.(Sözlər, səh. 318)

Şəairi İslamiyeyi tağyirinə əsla razı olmayan və dözüm edə bilməyərək qulaqlarını tıxayanların qənaətlərindəki isabət qəti bir höccət; təvilkaranə “zahiri razılıq göstərirəm” iddiasında olanları birinci zümrəyə ilhaq etdirəcək müəssir bir qüvvət; uləmaüs-su əhzabına şədit bir yumruq; Müxtəlif nam və müxtəlif vəsilələrlə, dinsizlik məqsədiylə bidalar çıxaranlara Qahirə bir zərbəi-qüdrət və tavkı-lənət;BEŞİNCİ VƏ ALTINCI İŞARƏLƏR İslahi-AlƏm şəxsən HƏZRƏTİ MEHDİNİN (62-Cİ TƏKRAR) zühuruna vabəstə olduğuna qərar EDƏN zümrənİn BU Zati-Alişan (63-CÜ TƏKRAR) DAHİ bu əmr müqtədİr olmasından Şübhə eşİdənlər, BU VƏHİMLƏRİNİ aradan qaldıracaq, ETİMADLARINI təmİn edəcək, çox qüvvətli GÜNƏŞ KİMİ BİR HƏQİQƏT;

Yeddinci işarə bu əsrin ən məqbul mücahədəsinin necə edilmək tələb etdiyinə dəlalət edən, məğzı-hikmət kimi xüsusiyyətlər məscididir.

Aciz qardaşınızın qısa xüsusiyyəti də, əlbəttə acizliyini şahidlik edər. Yoxsa bu həqaiqi layiqiylə vəsf etmək bu biçarələrin həddi deyil.(Məktubat, səh. 174)