ALLAH BÜTÜN DİQQƏTİN ONDA OLMASINI İSTƏYİR. EVLƏRİ, TELEVİZORLARI, KOMPYUTERLƏRİ, BÜTÜN DOSTLARIMIZI YARADAN ALLAHDIR. ƏSL SEVGİ ALLAHADIR
Allah diqqətin Ondan ayrılmasını istəmir. Allah haqlıdır. Çünki bu, çox qıcıqlandırıcı bir şeydir. Evləri Allah yaradır. Evlərdəki televizorları, kompyuterləri Allah yaradır. Ayaqqabı, pencək, sevdiklərimiz, dostlarımız, bütün sevdiklərimizi Allah yaradır. Nəfəs almağımızı, görməyimizi təmin edir. Bütün rəngləri yaradır. Kölgəni və dərinliyi yaradır. Bütün səsləri yaradır. Dad duyğusunu yaradır və bütün yeməklərin ləzzətini daddırır. Belə adi lupa ilə, belə dəqiq görüntü olmaz. Göz görmür, onu qəti söyləyim. Gözlə uzaqdan, yaxından əlaqəsi yoxdur, metafizik hadisədir.
Dillə də dad alınmır, qulaqla da eşidilmir. Allah yalnız məntiqli gəlsin deyə, üsulən bir şey qoymuşdur. Yəni hökmən, üsulən. Uzaqdan yaxından əlaqəsi yoxdur. Hamısı metafizikdir. Bunlar olduğunu görərək, Allahla əlaqə olmazsa, Allahın haqlı olaraq xoşuna gəlməz. Bundan qaçmaq lazımdır. Bütün diqqətin Allahda olması Allahın haqqıdır. Çünki “sevdiyim” dediyin insan Allahın təcəllisidir. Allah yaradır. Sevdirmə deyilən hadisəni də Allah yaradır. Sevdirməyəndə sevə bilməzsən.
O, çox dəhşətli bir şeydir. İnsan bunu düşünmür. “Nə qədər çox sevirəm” deyir. Sevgini alsa, nə edəcəksən? Sənin üçün heç bir şey ifadə etməz. Yeməyi sevirsən. Bitkini sevirsən. Heyvanları sevirsən. Allah istəsə heyvanı görəndə qorxarsan. “Sevdiklərim” dediyin şəxslərdəki o nuraniyyət və şirinliyin həzzini Allah verir. Verməyəndə qorxarsan. Allah bunların hamsını verdiyi üçün; “İnsanlar zalım və cahildirlər” deyir. Bu vəziyyətə gəlməmək lazımdır. Şiddətlə qaçıb, tövbə edib, özünə də qəzəblənərək bu bəladan şiddətlə çəkinmək lazımdır.
İnsanların əksər hissəsi Allaha qarşı alçaqlıq edirlər. Çox pis alçaqlıq. Böyük hadisə var. Bundan şiddətlə qaçmaq lazımdır. Dünyada indiki hadisə çox böyükdür. Dünya min dəfə qiyamətə layiq olub. Min dəfə. Onun üçün bütün diqqəti Allaha səmimi olaraq vermək, hər cür sevginin qaynağının O olduğunu bilərək, sevgini yalnız Ona yönəltmək lazımdır. Təcəllisini sevərsən, amma Onu sevərək sevəcəksən. Məsələn bəzək-düzək alırıq. Xoşumuza gəlir. Bəzək-düzəyi O yaradır. Bəzək-düzəkdəki rəngləri də Allah yaradır.
Məsələn, vaza alırıq. Vazanı da yaradan Allahdır. Yol boyunca o qədər çox ev var ki. Hər evdə televizor var. Hər evdə, oturduğu yerdə televizor pultu var. Qulları rahatlasın deyə Allah onlara televizor pultuna qədər yaratmışdır. Limonadlarını açmaq üçün, limonad qapağı açacağından tut, ayaqqabı çəkəcəyinə qədər. Məsələn, Allah bir narahatlıqları olanda dərman almaları üçün əczaxanaları doldurub. Nə qədər dərman varsa, o qədər narahatlıq var deməkdir. Yəni ən az o dərmanların sayı qədər narahatlıq var. Niyə? Özünə yaxınlaşsınlar deyə.
Amma Allah yenə mərhəmətindən o dərmanları da hazır saxlayır. Allah çox çətin vəziyyət olmasın deyə “gedib o dərmanı alın, amma Məni unutmayın” deyir. Baqqallara baxıram. Pendir, zeytun, onunla-bununla doludur. Hamısı Allaha aid nemətlərdir. Hamısı ləzzətlidir. Heç birinə ləzzət verməsəydi, nə edəcəkdin? Zəhər kimi acı olardı və yeməyə də məcbur olardın, nə edəcəksən? Bax, hamısını sevdirir. Məsələn, Allahsız, dinsiz insanlar var. Qudurmuş kimi yeyirlər. Bəzi şəxslər üçün söyləyirəm. Necə oldu? “Təsadüfən oldu” deyir.
Bunlara əsla təsirlənərək baxmasınlar. Çünki bunlar ayrı ölçüdədirlər. Yəni küfrünün təsirinə girmək çox təhlükəli olar. Onlar ayrı ölçüdə, ayrı tezlikdə yaradılan varlıqlardır. Möminlər ayrı ölçüdə, tezlikdə yaradılırlar. Əsla onların tezliyindəki görüntülərə aldanıb “mən də onlar kimi bir parça olsam nə olar, o qədər izdiham var” deməyə çalışmasınlar. Çox şiddətli qarşılıq görərlər. Çünki onlar o tezlikdə xüsusi olaraq elə yaradılır. Möminin o ölçüdən çıxması çox təhlükəli olar. Çox təhlükəli olar. Öz ölçüsünü əsla tərk etməməlidir. Allaha bir an belə şübhəylə baxmamalıdır. Bu, Allahın xoşuna gəlmir. Bundan çəkinmək lazımdır.
Məsələn, yol boyunca otlara, çiçəklərə baxıram. Hamısı xüsusi bəzənib. Şirindir. Məsələn, bir çobanyastığında nə var? Milyonlarla ildən bəri çobanyastığı çobanyastığıdır. Ondan-ona, ondan-ona, nəsildən-nəsilə heç bir dəyişiklik olmayıb. Saylara baxırıq. Çobanyastığının sayı müəyyən olan ağ əlləri var. Uzunluğu da, eni də müəyyəndir. Üç millimetr daha irəli get. Getmir. O qədərdə qalır. Dünyanın hər tərəfində eyni qalır. Ortasındakı sarı göbəkdəki o kiçik küftələr də elədir. Çox düzgündür. Görünüşü ülgüc kimidir. Çox incədir.
Amma ölümlü olduğu müəyyəndir. Bir müddət sonra hamısı ölür. Cənnətdə ölümlü deyil. Ölümlü olduğunu bilmək çox narahatedicidir. Amma dünyəvi cəhətdən təfəkkürə səbəb olur. Allah onu xüsusilə elə yaradır. Normalda o heç bir şey olmazdı. Qalardı. Atom necə ölmür? O da ölməzdi. Atom ölmür. Elektron ölmür. Proton ölmür. Dayanır. O da ölməzdi. Amma Allah ölümü xatırladıb, axirətə və Özünə diqqət çəkmiş olur.
Məsələn, bir çobanyastığının ağılı, bütün dünyanın ağılından daha çoxdur. Məsələn, palçıqdan rəng boyama texnikasıyla mineral alır. O minerallarla o rəngi verir. Məsələn, ortası sapsarı, gövdəsi yaşıldır. Yəni oradakı sistemin hamısı, yarpağının ucundakı kiçik bir hüceyrənin içərisində hamısı kodludur. Oradakı bir vakuol və ya mitoxondrinin düzəldilməsi elmi olaraq mümkün deyil. Heç bir elm adamı onu edə bilmir. Yəni bütün dünya bir araya gəlsə yenə edə bilməzlər. “Adi çobanyastığıdır” deyirsən, amma səndən daha ağıllıdır.
KÜFR İZAH EDİLƏN DOĞRU BİR MÖVZUYA ZAHİRƏN ƏKS REAKSİYA VERSƏ BELƏ, ŞÜUR ALTINDA MÜTLƏQ İZAH EDİLƏNDƏN TƏSİRLƏNƏR VƏ DEYİLƏNİN DOĞRU OLDUĞUNU BİLƏR
Sevgini öyrədən Allahdır. Mərhəməti öyrədən də Allahdır. Şəfqəti öyrədən də Allahdır. Sevgisiz tiplərə hər kəs heyvan rəftarı edir. Hər yerdə alçaldılırlar. Onun üçün bu qədər azğın və dəli olurlar. Mütləq ayə ilə, Quranla, səbirlə izah etmək lazımdır. İzah etdim “anlamır” deyir. Qardaşım, anlamazmı? Anlamayan onun zahiridir. Beyninə izah edirsən, beyninin qəbul etməməsi mümkün deyil. Qurana görə qeyri-mümkündür. Texniki olaraq da qeyri-mümkündür. Qurana görə qeyri-mümkündür.
Qurana görə desək, Allah ayədə onların ateist olduğunu düşünərək, texniki olaraq qeyri-mümkündür deyək “bildikləri və anladıqları halda”, “Zülm və təkəbbürə görə rədd edərlər” deyir. Sən izah edəndə ağlı, beyni məcburən qəbul edər. Yəni doğrunu qəbul edər. Ondan xilas ola bilməz. Müqavimət göstərər, amma beynin qəbul etməsi çox əhəmiyyətlidir. Beyni qəbul etdikdən sonra bitdi. O küfr edər. Qışqırar, bağırar. Sən ondan təsirlənmə. Məsələn, “heç inanmıram, təsirlənmədim” deyər. O mümkün deyil. O, artıq polad məngənənin içindədir. Qeyri-mümkündür, ondan çıxa bilməz. Soruşanda lağ edər, gülər, qışqırar.
Öz ağlınca lağ edər. Qışqırar, bağırar, söyər, boş-boş danışar. Heç təsirlənməyin. Beyni qəti olaraq qəbul etmişdir. Yəni texniki olaraq ikinci bir ehtimalı yoxdur. Belə düşünün. İndi adam otağının içində oturur. Çox tərs, inadkar insandır. Qaranlıq otaq. Pərdəni açdın. Günəşi gördü. Örtdün. Ona “çöldə günəş var” desən, “yox bir” deyəcək. Qışqırıb bağıracaq. Bitdi. Beyni artıq ona inandı. Çarəsi yoxdur. İman da elədir. Sən onu izah etdikdən sonra, o artıq istədiyi qədər çırpınsın, o tamamdır. Çırpınmağı əsas götürür. Çırpınmağı əsas götürməyəcəksiniz. Yalnız izah edin. Beyninin onu mütləq qəbul edəcəyini biləcəksiniz. Beyni, bədəni o dərmanı qəbul etdikdən sonra bitdi. Ondan sonra gedin, işinizə baxın. Dərman onun təsirini göstərər. Sonra onun ayağı yerə basar. Üç il sonra, beş il sonra da təsirini göstərər.
