ŞƏHİDLİK ÖLÇÜSÜ DÜNYADAKI HƏYAT ÖLÇÜSÜNDƏN DAHA AYDIN VƏ DAHA DƏQİQ BİR HƏYAT ÖLÇÜSÜDÜR
Allah ayədə “Şəhidlər hələ özlərinə qoşulmayanlara heç bir qorxu olmayacağını və heç qəmli olmayacaqlarının müjdəsini vermək istəyərlər” buyurur.
Bəli, şəhidlik bir həyat ölçüsüdür. Bu həyat ölçüsündən daha aydın, daha dəqiq bir həyat ölçüsüdür. Biz dünya həyatı ölçüsündəyik, bu imtahanlı həyat ölçüsüdür. O da imtahanlıdır, amma yalnız müsbət imtahan var. Yəni mənfi imtahan yoxdur. O cəhətdən son dərəcə rahatdır. Hər şey müsbət olur, amma əlbəttə ki, şəhidlər də orada vəfat edəcəklər. Yəni Əzrail (ə.s)-la qarşılaşacaqlar. Qiyamətə qədər gözləyirlər. Qiyamət vaxtı hamısının canı alınacaq. Hələ canları alınmadı. Allah Qatında diridirlər, İsa Məsih necə diridirsə, onlar da diridir.
Ali-İmran surəsi, 170; Şeytandan Allaha sığınıram. Bax, “Onlar Allahın Öz lütfündən onlara verdiyi nemətlərə sevinirlər”. Nemətlərin nə olduğunu artıq düşünün. Bax, sevinc. Dünyada nə var? Hüzn də olur, qorxu da olur, narahatçılıq da olur. Hər şey olur. Onların hiss etdiyi nədir? Yalnız sevinc. “Onlara arxalarınca gəlib hələ onlara çatmamış kəslərin heç bir qorxu ilə qarşılaşmayacaqlarına və onların kədərlənməyəcəklərinə fərəhlənirlər”. Qorxacaqları heç bir şey olmur, qəmli də olmurlar deyir. Mən öldüm deyə bilmir, çünki ölmədiyindən əmindir. Getdiyi yer çox rahatdır, gözəldir, amma şüurda dəyişiklik olduğu üçün hüzn də gedir, hüznü bilmir. Bir də kədərlənəcək hadisə yoxdur. Allah iki tərəfdən də kilidləyir, cənnətdə də elədir. Həm hüzn yaradacaq hadisə, həm də beynin hüzn mexanizmi yoxdur. Bədəndə elə bir sistem olmur.
MÜNAFİQİN SAKİTLİKDƏN XOŞU GƏLMİR. QEYRİ-SABİT, GƏRGİN, DAVAKAR, STRESSLİ BİR MÜHİT İSTƏYİR, ÇÜNKİ ŞEYTAN RUHUNDA ANARXİYA YARADIR
Münafiqin sakitlikdən xoşu gəlmir, mülayimlikdən xoşu gəlmir, qalmaqallı, qıcıqlandıran, qeyri-sabit, narahat edən bir mühit istəyir. Şeytan onu həmişə dümüsklədiyi üçün rahat dayana bilməz, gərgin, davakar, stressli bir mühit istəyər. Ruhu həmişə anarxiya halındadır, yəni şeytan onun ruhunu, bədənini buraxmaz. O öz dəliliyini, öz azğınlığını o bədənə həmişə dümsükləyərək tətbiq edər, ona görə şeytana tabe olmuş münafiq pərişan olar, artıq onun dümsükləməsindən yorğun düşər. Həmişə onu boş-boş danışdırar, mənasız hərəkətlər etdirər, anormal hücumlar etdirər, müsəlmanlara hücum etdirər, narahat edər. Münafiqlər hədsiz qudurğan olduqları üçün özlərini doğru yolda, müsəlmanları isə aldadılmış hesab edirlər. Ənfal surəsi 49-cu ayədə, münafiqlər müsəlmanlara “Bunları dinləri aldatmışdır” -deyirlər.