Əbu Səid əl Hudri radıyallahu ənh rəvayəti; “… DƏCCAL O MÖMİN QULU KƏSMƏK ÜÇÜN TUTAR, LAKİN BU SIRADA ONUN BOYNU İLƏ KÖRPÜCÜK SÜMÜYÜ ARASI ALLAH TƏRƏFİNDƏN BİR MİS LÖVHƏ HALINA GƏTİRİLƏR, ARTIQ DƏCCAL ONU KƏSMƏYƏ HEÇ BİR YOL TAPA BİLMƏZ. BU SƏFƏR DƏCCAL ONU İKİ ƏLİ VƏ İKİ AYAĞI İLƏ TUTARAQ FIRLADIB ATAR. İNSANLAR DƏCCALIN ONU BİR ODUN İÇİNƏ ATDIĞINI ZƏNN EDƏRLƏR. HALBUKİ O MÖMİN ŞƏXS BİR CƏNNƏT İÇİNƏ ATILMIŞDIR.
(Sahih-i Müslüm Kitabul Fiten. Bab Hədis nöm:113-İmam Şarani, Kurtubi Tezkire s. 488)
